Op 5 oktober 2010 is Coen Peeren op 62-jarige leeftijd na een kort ziekbed overleden. Coen was de afgelopen 20 jaar werkzaam bij Kingspan. Eerst bij panelen en daarna bij de isolatie divisie. Bij de lezers van Roofs is hij ook bekend door de edities van ‘Appels en Peeren’ waarbij samen met Chris Appels anekdotes werden opgehaald uit de platdak wereld. In dit artikel wordt hij door verschillende collega’s herdacht.

Markante persoonlijkheid

Coen herinneren wij als een markante persoonlijkheid in de dakenbranche. Omdat hij al zo lang hierin actief was, was zijn contact met klanten intens, open en direct. Sommige van hen beschouwde hij zelfs als vriend. Dat blijkt ook aan één van Coen’s uitspraken; “Juist bij een klacht blijkt hoe sterk een relatie is. Daar kun je met kennis van zaken de klant helpen en laten zien dat je echt bereid bent in de relatie te investeren.”

Coen was een trotse man. Trots op zijn gezin, op zijn werk, trots omdat hij voor een Engels bedrijf werkte (hij dronk ook alleen thee, het liefste English blent, Coen ‘deed niet aan koffie’) en trots op zijn auto. Doordat hij zoveel op de weg zat en veel kilometers maakte had hij ook om de twee jaar het nieuwste model, het liefst met een snelle motor, leren bekleding en de nieuwste audio. Hij was ook trots op wat hij verkocht. Eerder vertelde hij al in Roofs: “Ik rijd nog regelmatig langs het pand waar mijn eerste grote order op werd verwerkt. Dat is leuk.”

Toen Coen begon was de dakenmarkt nog simpel: “Toentertijd verkochten we alleen maar EPS, EPS en nog eens EPS, de vraag was alleen of het 3, 4 of 5 centimeter dik moest zijn.”

In de jaren dat Coen actief was in de dakenbranche is er veel veranderd. “Toen ik begon was de vraag of het gebouw überhaupt wel geïsoleerd zou worden. Van energiebesparende maatregelen was nog bijna geen sprake, energie was er nog in overvloed.” Ook heeft Coen de ontwikkeling van Kingspan van dichtbij meegemaakt. Hij had ‘directe lijntjes’ met de grote bazen uit Engeland en verdedigde ‘zijn platdak winkel’ met ferme hand. Coen moest jou of Coen moest je niet. Als de klik er was dan ging hij voor je door het vuur, als dat niet was dan was het vooral voor nieuwe collega’s een moeilijke tijd.

Coen was een ambassadeur voor Kingspan maar met name een warme persoonlijkheid, altijd in voor een grap en een grol. Altijd oprecht geïnteresseerd in klanten en collega’s, bij elke gelegenheid lag er gelijk een kaartje van Coen en zijn vrouw Map in de bus.

Wij zullen Coen missen!

Roger van der Gracht, Kingspan

 Zonder Peeren geen Appels & Peeren

In 2008 werden we in Roofs geïntroduceerd als nieuw duo: Appels & Peeren! We werden in één zin genoemd met Laurel & Hardy, Johnny en Rijk, Pauw & Witteman. Je kunt het eigenlijk ook niet verzinnen: twee bevriende concurrenten die samen artikelen publiceren onder hun eigen naam: de heren Appels en Peeren!

We hebben de afgelopen twee jaar ons licht laten schijnen over de ontwikkelingen binnen de dakenbranche. Wat doet de markt, wat is er nieuw en wat vinden wij ervan? Wat voor invloed heeft de Kredietcrisis? Maar ook werd de vergelijking getrokken met vroeger en werden er herinneringen opgehaald. We hebben het met heel veel plezier gedaan!

Afgelopen zomer belde Coen Peeren mij. Dat was vreemd, want hij belde mij nooit en al helemaal niet in mijn vakantie. “Ik heb de ziekte,” zei Coen, “darmkanker”. Coen vertelde over de vooruitzichten. Hij had het niet over beter worden maar over ‘tijd rekken’.

Dit gesprek heeft een hele tijd door mijn hoofd gespeeld. Natuurlijk denk je aan Coen, en plaats je een woord als toekomst in een heel ander perspectief. En dan denk je: “Hoe gaat het nu verder met Appels & Peeren?” Rare gedachte. Maar het gaat niet alleen om deze rubriek, het gaat ook over een jarenlange, zakelijke vriendschap. Als je iemand meer dan dertig jaar kent, dan moet je het gemis van zo’n bijzonder aimabel mens een plaatsje geven.

Nog nooit heb ik iemand ontmoet die niet met Coen overweg kon. Nog nooit gehoord: “Ik mag die man niet.” Nooit. Niet van collega’s, niet van zijn klanten. Zelden een mens meegemaakt die met iedereen door een deur kon. Wij konden dat zeker en ik ben blij dat ik vaak met Coen door die deur ben gegaan, mócht gaan. Voor u heeft dat geresulteerd in onze visie over daken. In een aantal ervaringen van mannen uit de praktijk. Concurrenten. Maar toch bleken appels en peren te vergelijken en goed samen te gaan. Het was geweldig om te doen, maar zonder Coen kan deze rubriek nooit meer worden wat het was.

Appels en Peeren, hoe krijg je het verzonnen? Maar zonder Peeren geen Appels & Peeren. Daarvoor mist Appels Peeren te veel…

Chris Appels

Herinnering aan Coen

Soms kom je in je leven iemand tegen waarbij het van beide zijden direct klikt.
Bij de overname van Sitek door Kingspan kwam ik Coen voor het eerst tegen en was er inderdaad die klik. Iemand die er niet omheen draaide maar ook iemand die je met raad en daad terzijde kon staan. Coen had binnen Kingspan de oudste rechten en liet dat, in een positieve zin, ook merken als het nodig was. Hij volgde zijn eigen koers en deed dat met succes.

Een klik met iemand waarmee je samenwerkt lijkt vanzelfsprekend, maar je beseft het pas echt op het moment dat je geen collega’s meer bent. Op die momenten dat je elkaar weer spreekt of tegenkomt en je opnieuw aan een half woord of een blik genoeg hebt om te weten waar het over gaat. Vooral die blik. Een blik met een bepaald cynisme, zelfkennis en vooral humor.

Toch maar een korte anekdote; tijdens onze Kingspan tijd zaten Coen en ik aan een broodje op het Scheveningse strand. Onze salesmanager belde op en vroeg aan Coen waar hij was omdat hij ongetwijfeld de fluitende wind door de telefoon hoorde. Coen antwoordde: “We staan op een dak en daar waait het wel eens hè.” De blik die toen op zijn gezicht stond, dat cynisme en die humor zal ik nooit vergeten, net zoals ik en vele anderen Coen ook nooit zullen vergeten.

Dennis Moerings